Baru2 ni, saya b’temu dgn seorg rakan lama & dia b’tanya “ada tulis cerpen lagi ke?” Semasa di asrama dulu, sy slalu mnulis cerpen. Citer pasal filem yg sy tengok, pasal bdk2 sekolah.. mcm2 lagi la. Kalu sy tidak mnulis, diorang mula tcari2. Mula mdesak sy untuk mnulis. Kalau sy tiada idea, diorg yg tolong bagi cerita. Seronok masa tu.
Bila sy dh pindah sekolah, hobi tu dh mula hilang. Sibuk memanjang… Tetapi sy mula mnulis semula semasa sy berada di universiti. Ada seorg rakan meminta sy untuk mengabadikan kisah lamanya sebagai satu kenangan buatnya. Mungkin juga sebagai pengajaran kepada orang lain yg tidak tahu mghargai apa yg dmiliki dalam hidup. 3 tahun sy berada di kolej, 5 thn sy gunakan utk myiapkan novel ini. Bukan senang untuk mnulis semula setelah lama kreativiti ini d’tinggalkan.
Khas buat rakan lama yg btanya… juga istimewa buat rakan yg mpercayai sy untuk mgabadikan kisahnya, terima kasih sy ucapkan. Maaflah kalau hasil pena ini tidak seindah yg diharapkan. Sy ni penulis amatur aje. :) Buat p’mulaan, sy bagi abstrak novel dulu. Step by step ikut bab sy akan tulis di sini.
Dedikasi Khas
Buat Insan Yang Tersayang...
... I used to say you were wonderful
now I just wonder where you are
it’s easy to say memories fade
but I’m still missing you nothing’s changed...
Tatkala ingatan dan kerinduan padamu
menggamit perasaanku,
hanya senyummu menjadi penawar rinduku,
hanya kenangan bersamamu terus mengusik jiwaku,
hanya bayanganmu
terus menjadikanku bersemangat dan berkeyakinan
dalam meneruskan impianku ini.
Ketahuilah kasih…
bersamamu adalah satu perjalanan hidupku
suatu mimpi indahku
keagungan impian
tawa dan riangmu
sentiasa menghiasi pandanganku
dan rindu serta ingatan ini
terus meyakinkanku
bahawa
dirimu tetap bersamaku
sentiasa berada di sisiku selama hayatku
sebagai satu kisah abadi
yang menjadi…
‘
MEMORI SELAMANYA’
0 comments:
Post a Comment